Ne tuhaf değil mi?
Bazen derin bir uykuya dalıp uzun bir süre uyumayı ister insan.
Bazen de bir an önce sabah olsa da kalksak deriz.
Kimi gün bir türlü akşam olmak bilmez.
Gün gelir hiç bir şey düşünmek istemeyiz.
Oysa: Kimi gün gelir yapayalnız uzun uzun düşünmeyi tercih ederiz.
Ve gün gelir sanki her şey sizinle gelmeyecekmiş gibi başınızı alıp çekip gitme isteği oluşur.
Boş verdiğiniz de olur her şeyi.
Çok olmuştur mutluluk rolleri oynandığı.
Sonra gerçekten kahkahalı günler yaşanmışlıklar da vardır hayatın içinde.
İnsanız işte.
İyi günlerimizde oluyor. Üzüldüğümüz ve üzdüğümüz zamanlarda.
Haklı olsak bile susmayı tercih edip, sineye çektiklerimizi gönlümüze süs etmez miyiz?
Sarıp sarmalar kederlerimizi devam ederiz hayatımıza.
Saklaya saklaya hüzünleri yol alır gideriz bir başına bulaşmadan kimselere.
