Rivayet odur ki adamın biri vefat eder.
Hesap günü geldiğinde melekler buyur cennete derler.
Adam şaşırır. Ne cenneti?
Ben ki, serserinin, berduşun tekiydim. Yaşarken ne tek bir günüm oldu sarhoş olmadığım ne de tek bir kişiye faydam oldu.
Meleklerde cevaben evet haklısın bizde sorduk bu adam ne yaptı da cenneti haketti diye?
Gelen cevap şu olmuş:
Bir akşam önünü göremeyecek kadar sarhoş iken çamura düşmüşsün. Kalktığında karşıda bir eşikte birbaşına oturan yetim bir çocuk görmüşsün, saçını okşayarak yoluna devam etmişsin.
Adam ağlayarak cevap verir.
Hatırlıyorum, hatırlıyorum da benim amacım o çocuğun başını okşamak değildi, çamurlanan elimi silmekti demiş.
Melek cevap verir.
O senin niyetin olabilir. Ama sen istemeden de olsa Rabbimin yarattığı bir yetimin yüzünün gülmesine, sevildigini hissetmesine sebep olmuşsun. Bu yüzden affefildin.
Bu vesileyle rahmeti ve affı bol olan Allah (c.c) yetimlerin, öksüzlerin hatırına bizleri affetsin. Inşaallah isteyerek birinin yüzünü güldürmeyi nasıp etsin.
İstemeden yapılan bir iyilik bile Yaradanın hoşuna gidiyorsa, samimi ibadet ve yardımların karşılığı inşaallah kat ve kat olacaktır.
Yeter ki o samimiyeti yaşayalım.
Vesselam.